Een reisje naar Lake Superior, dag twee

Net als bij het zoeken naar een motelletje de voorgaande dag, was nu onze oppervlakkige voorbereiding er (mede) de oorzaak van dat we bijna negentig km moesten rijden voor we een aardig plekje vonden om te ontbijten. Ten eerste zijn er weinig dorpjes langs de kust, en bovendien zijn de meeste cafeetjes erg duur omdat Lake Superior zo’n populaire vakantiebestemming is. Enfin, zo gauw Deb met pensioen is kunnen we buiten het seizoen gaan en wordt het eenvoudiger wat langere trips te maken. Maar goed, zo’n 90 km van Silver Bay kwamen we dan in Grand Marais, nog steeds ongeveer 70 km van de grens. We hadden ontbijt in het Blue Water Cafe, met uitzicht op Lake Superior.

Lekker ontbijtje...

...en Lake Superior

Vuurtoren Grand Marais

Daarna reden we door naar de grens, waar ik m’n digitale snelheidsmeter omzette van mijlen naar kilometers om me eenvoudiger aan de snelheidslimieten te kunnen houden. De 60 mijl naar Thunder Bay, de volgende grote plaats die we moesten passeren (110.000 inwoners), gingen voor het eerst sinds lange tijd niet langs het water maar voornamelijk door het bos.

We reden nog zo’n 30 km verder, nu voornamelijk weer langs Lake Superior, om uiteindelijk te stoppen bij Silver Harbour Conservation Area, bij het plaatsje Shuniah. Hier wat plaatjes van het meer en de rotsen..

Uitzicht op Lake Superior

Kleurrijke rotsen

Grafitti-rots "No Evil"...

 

 

 

 

...en grafitti-rots met kattekop

Shuniah was het verste punt van onze reis. In dit dorpje vind je ook grappige wegwijzers die de weg wijzen naar allerlei plaatsen in de wereld. Een paar voorbeelden.

Den Haag

Oude Wetering

En zo zijn er vier van deze wijzers

We waren hier bijna 600 km van huis en besloten terug te gaan, het was ongeveer half twee in de middag. We waren eerst van plan een gedeelte te rijden en daarna te overnachten in een motelletje, maar omdat het autorijden beter ging dan verwacht besloten we maar door te rijden tot Eau Claire. Het enige vervelende punt was waar ik op een snelweg moest rijden in het halfdonker op een stuk dat half was afgezet zodat er maar één, betrekkelijk smalle, rijstrook beschikbaar was. O ja, en we zagen ook de buurt van Solon Springs een zwarte beer haastig de snelweg over rennen!

En om kwart over negen waren we weer thuis. Nog ergens onderweg gestopt bij McDonald, wat betekent dat de totale rijtijd zeven uur was, ofwel een gemiddelde snelheid van ruim 85 km/h, niet slecht.